روایت تاریخی

شيخ مفيد به سند معتبر از امام زين العابدين علیه‌السلام روايت كرده است كه چون ابن ملجم قصد قتل اميرالمؤمنين علیه‌السلام را كرد، ديگرى را با خود آورده بود، و ضربت آن ملعون ديگر به ديوار مسجد آمد. چون حضرت نزديك محراب آمد و مشغول نماز شد و به سجده رفت، ابن ملجم ضربتى بر سر آن حضرت زد، بر جاى آن ضربتى آمد كه عمرو بن عبد ود بر سر آن حضرت زده بود. چون صداى مردم بلند شد، حضرت امام حسن علیه‌السلام و امام حسين علیه‌السلام به مسجد دويدند ابن ملجم را گرفته در بند كردند، و پدر بزرگوار خود را برداشته به خانه بردند. پس لبابه به نزديك سر آن حضرت نشست و امّ كلثوم نزد پاى او نشست و صداى شيون از خانه آن حضرت بلند شد، پس آن حضرت ديده ‏هاى

مبارك خود را گشود و بسوى حسن علیه‌السلام و حسين علیه‌السلام نظر كرد و فرمود كه: رفيق اعلا و صحبت انبياء و اوصياء بهتر است براى دوستان خدا از دنياى بى ‏بقا، اگر من از اين ضربت كشته شوم، آن ملعون را يك‏ ضربت بيشتر مزنيد، اين را فرمود و ساعتى مدهوش شد، چون به هوش بازآمد فرمود: در اين وقت رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم را ديدم كه مرا تكليف رفتن مى ‏كند و فرمود كه: فردا شب نزد ما خواهى بود « امالی شیخ طوسی ۳۶۵».

در قرب الاسناد به سند معتبر از حضرت امام محمّد باقرعلیه‌السلام روايت كرده است كه حضرت امير المؤمنين علیه‌السلام در شبى كه شربت شهادت چشيد، از خانه به مسجد آمد و مردم را براى نماز صبح بيدار مى ‏كرد، ناگاه ابن ملجم ضربتى بر سرش زد كه به زانو درافتاد، پس آن ملعون را گرفت و نگاه داشت تا مردم رسيدند و آن ملعون را گرفتند و حضرت را به خانه آوردند، پس حضرت امير حسن علیه‌السلام و حسين علیه‌السلام را گفت كه: اسير را حبس كنيد و او را طعام و آب بدهيد و او را نيكو رعايت كنيد، اگر من زنده بمانم اگر خواهم قصاص خواهم كرد و اگر خواهم عفو خواهم كرد، و اگر از دنيا بروم اختيار با شماست، و اگر عزم كشتن او نمائيد بيش از يك ضربت به او نزنيد، و گوش و بينى و اعضاء او را مبريد